Sorular ve cevapları.

... Nasılsın ?

Resim yazısı ekle

Gittiğin günden beri tam 8 kilo verdim ve bunu çok kısa bir zamanda yaptım.Yemem-içmem değişti.''Daha sağlıklı besleniyorum'' adı altında kendime cezalar verdim.Sigaraya başladım.Öyle içli içtim ki,elime yakışmamasını umursamadım.Ayna karşısında dumanı içime çektiğim zamanlarda gözlerimi bir an olsun kapattım.Açtığımda yaşlı gözlerim , aynanın karşısında bambaşka bir insanı gördü... Ve ben o bambaşka insanı o an için sevmiştim.O kişi acılarımı bana unutturacaktı.Daha vurdum duymaz,daha eğlenceli ve benden çok daha az sınırları olan biriydi.Onu aynanın içinden aldım ve kendi benliğime koydum.İkinci bir sosyal hesap gibi,onu yaşattım içimde.Her eğlencemde ve her (kendime göre) hatalarımda,eylemi gerçekleştirdikten,çok uzun değil sadece bir kaç dakika sonra çıkarttım o kişiyi ve sadece kendimle baş başa kalıp ağladım.Ağladıkça dökülürsün sandım.

Şanssızdım..Her talihsizliğimde senin adını anarak ağladım ; '' Senin yüzünden ... Sen olsan bunlar yaşanmayacaktı '' hıçkırıklarımın arasında çıkan yarım yamalak cümlelerdi.

Acımı yaşamamak,yaşamayacağım anlamına gelmiyordu maalesef.Bunu anladığımda elimde bir yığın çıkarılan ders,bir çok gereksiz anı,kaybedilen ve kazanılan insanlar,başka bir çevre ve kurulmuş bir yığın cümle vardı.Hepsini toparlayıp bir ben yapmak,beni ben gibi hissettirmeyecekti.Bende önce aynadaki yansımamdan kurtuldum.Daha sonra anılardan,her türlü insandan ve senden sonra hatırladıkça yüzümü buruşturan her türlü mahluktan.
Şimdi ben 17 yaşımdaki,beni tanıdığın ilk halimdeyim.Tek fark senin ''Nasılsın?'' soruna ; '' iyiyim.. '' diyemeyecek kadar derslerimi almış bir  17 yaştayım.